Rozdział 1

Obudził mnie krzyk mojej mamy z dołu. Wstałam szybko z łóżka, by zobaczyć co się stało. Jak najszybciej mogłam zbiegłam ze schodów i niczym burza wpadłam do pokoju dziennego. W salonie stało dwóch śmierciożerców. Z doświadczenia wiedziałam co mam zrobić. Szybko wyjęłam różdżkę, lecz oni mnie nie atakowali. To dość dziwne jak na sługusów czarnego Pana.

-Czego od nas chcecie? - zapytałam, wciąż gotowa odparować atak z ich strony.

-Nie od "was", lecz od ciebie - powiedział wyższy z nich. Po głosie rozpoznałam, że to Lucjusz Malfoy, który nawiasem mówiąc powinien gnić w Azkabanie, więzieniu dla czarodziejów.

-Ode mnie? - zdziwiłam się.

-Rodzice ci nie powiedzieli? - słowo "rodzice" powiedział z taką odrazą, że się wzdrygnęłam.

-Czego mi nie powiedzieli? - spojrzałam się w stronę mojej mamy, która leżała, na podłodze, ale jakoś nie robiło to na mnie wrażenia. Co ze mną jest nie tak ! Stara Hermiona od razu pomogłaby rodzicom! Mama spróbowała się podeprzeć, jednak po nieudanej próbie poddała się i zaczęła opowieść, o tym jak to się znalazłam w jej ramionach. Żałosne.

-Kochanie, my naprawdę, chcieliśmy dobrze. Zanim ciebie dostaliśmy, to z twoim tatą staraliśmy się o dziecko ale nie mogłam zajść w ciążę, jestem bezpłodna. Pewnej nocy gdy już straciliśmy nadzieję na dziecko, ktoś nam ciebie podrzucił pod drzwi, byłaś w koszyku, a obok ciebie, leżał list.

-Co pisało w tym liście? - uznałam, że może być to jakaś ciekawa informacja.

-Że w dniu twoich siedemnastych urodzin masz się dowiedzieć kim naprawdę jesteś.

-A kim jestem?

-Córką samego Lorda Voldemorta - powiedział za mamę Malfoy senior.

-Co!? Nie to... to niemożliwe, przecież on nawet nie ma żony. Dziecko!? Ja nie wierzę! - to chyba jakiś absurd, ja córką Toma Marvolo Riddle'a! Gdzie jest ukryta kamera?!

-Wierzyć nie musisz, ale powiedz mi. Czy ostatnio zmieniło się twoje nastawienie do tego kim jesteś? Twój wygląd też się zmienił, nie wyglądasz już jak szlama Granger, wyglądasz jak arystokratka z bardzo dobrej rodziny.

-Ale jak to możliwe, że mój wygląd ,że ja... tak się zmieniłam.

-Zanim cię tu przyniesiono twoja... prawdziwa matka, rzuciła na ciebie zaklęcie, które zmieniło twój charakter i wygląd.

-Dlaczego to zrobiła? - zanim pan Malfoy zdążył odpowiedzieć moja szlamowata matka nam przerwała.

-Córeczko nie słuchaj go ! Przecież on jest człowiekiem tego, z którym walczysz!

-Będę się słuchać kogo chce! - zwróciłam się w jej stronę. - jesteś nic nie warta. Brzydzę się tego, że ty mnie wychowałaś, razem z nim - tu wskazałam na nieprzytomnego Wendella Granger, który śmiał się nazywać moim ojcem. Monica zrobiła wystraszoną minę.

-Hermionko pamiętaj o tym, ile razem przeżyliśmy, jesteśmy rodziną.

-Nie obchodzi mnie to! - za plecami usłyszałam jak ojciec Dracona razem z drugim śmierciożercą się śmieją. Podniosłam różdżkę i wycelowałam w kobietę. Zaczęła płakać. Zaśmiałam się złowieszczo i wypowiedziałam dwa słowa przez które Harry ma bliznę na czole. - Avada Kevadra - zielone światło uderzyło w jej ciało i pani Granger przestała oddychać. To samo zrobiłam "ojcu".

-Wykapana córusia tatusia, co nie Carrow?

-Sie wie.

-Co tak stoicie!? Wyczarujcie ten mroczny znak i spadamy.

-Yyy... tak jest! - krzyknął Amycus. Wyszliśmy z mojego byłego domu i po wyczarowaniu owego mrocznego znaku teleportowaliśmy się. Gdy otworzyłam oczy zobaczyłam wielką rezydencję. Lucjusz Malfoy podszedł do bramy, na której widniała litera "R", jak Riddle. Po chwili wrota się otworzyły, i ruszyliśmy do drzwi. Kiedy znaleźliśmy się w środku jedyne co zobaczyłam to kobieta, która schodziła po schodach i zemdlałam.